من زندگي مي كنم

شروع سفر مون تا به اینجا پر از فان بوده: از اشتباه رفتن مسیر هتل، از زمین خوردن اشتباهی تو که فک کردی روو صندلی ماشینی تا اشتباهی سوار اتوبوس بین شهری شدن، همش فان بود

پر از خنده

پت و مت های دوست داشتنی شدیم :-)

من زندگي مي كنم...

اینجا سرزمین زیتونه

از لحظه ای که از پایتخت به سمت جنوب کشور راه افتادیم تا کیلومترها فقط و فقط درختان سرسبز زیتون در دو طرف جاده است که با فاصله و مرتب کاشته شده اند.

جاهایی هم که درختان زیتون نداره معلومه که به تازگی، درختان کوچک زیتون کاشته شده اند

بی دلیل نیست که زیتون هاش معروفه

من زندگي مي كنم...

امروز اولین روز کاری ام در سال جدید هست

از مسافرت به کشور رقص و زیتون و نارنگی برگشتیم و کلی با مرور خاطراتش خوشحالی کردیم

هر دومون به این سفر نمره ی بین 8.5 تا 9 دادیم و نقاط قوت و ضعف خودمون و سفرمون رو شمردیم

ایشالا امسال سال خوبی برای خودمون و خانواده هامون باشه

ایشالا. آمین

 

** اینجا از چند ساعت مونده به شروع سال نو، ترقه و آتیش بازی ها شروع شده بود و صد رحمت به چهارشنبه سوری های خودمون :-)

من زندگي مي كنم...

امروز صب سر کلاس زبان خارجی دوم بودمسخته و وقت گیر و لغت ها یادم نمی مونن، گرامرها رو قاطی می کنم و تا میرم لعت بعدی رو یاد بگیرم لغت قبلی فراموشم میشه یا تلفظش رو اشتباه میگماما همه ی این جنگیدن ها و من زندگي مي كنم...

دیشب یاد قصه ای که مامانم در بچگی قبل از خواب برام تعریف می کرد افتاد.

من: می خوای برات قصه بگم

تو: آره. تابحال هیشکی به من قصه قبل از خواب نگفته

من: یکی بود یکی نبود، یه دختر بود به اسم ماه پیشونی ...

تو: صدای آروم نفس کشیدن و ...

شنیدن صدای آروم نفس کشیدن ها رو دوس دارم

خدایا، خانواده ام و تو رو سلامت نگه داره

من زندگي مي كنم...

مرسی خداجونم به خاطر لطف و مهربونی ات که در زندگی نصیبم می کنیمرسی بابت نعمت های بی کرانت که بر من نثار می کنیمرسی بابت خانواده ی خوبی که دارممرسی بابت دوست جانان خوبی که دارممرسی که منو از نعمت هات ب من زندگي مي كنم...

امروز رفته بودم دکتر ویزیتم کنه در حالیکه از سه ماه قبل براش وقت گرفته بودمرفتم و حدود یک و نیم ساعت هم نشستمدیدم هر کی بعداز من اومده، دکتر داره اسمش رو صدا می زنه و یکی یکی میرن و میآن اما من همچنان من زندگي مي كنم...

با همکارم صحبت می کردم ماجرای دکتر رو براش تعریف کردمبرا اون هم عجیب بود این طرز رفتار ولی یه نکته ای گفت که کل دیدم رو به ماجرا عوض کرد.قبلش پرسید آیا دکتر سن بالا بود؟ وقتی گفتم بله گف که پدر مادر م من زندگي مي كنم...

اینجا مردم یاد گرفتن برا هر کاری دلخوشی کننتابستون می رسه جشن می گیرن، زمستون میشه جشن می گیرن، آخر سال میشه جشن می گیرن، آفتاب در میآد جشن می گیرن، ...اینکه بشه دلخوش بود فک کنم یه هنره که ماها خوب ی من زندگي مي كنم...

استادای دو تا گروه بچه ها رو دعوت کردن برای شام و نوشیدنی آخر سال کاریبرا من یه جورایی مهم بود چون اولین بار هست که به یه مهمونی رسمی در این کشور جدید میآمراستش، خیلی وقت بود استرس مهمونی و مهمونی رفت من زندگي مي كنم...

آخر هفته ی قبل رو تقریبا داشتیم کلا سریال یوزارسیف رو نگاه می کردیم

بعداز سال ها که این سریال رو دیده بودم چقدر نگاه متفاوتی بهش پیدا کردم

یه جایی یه دیالوگی داشت که منم ناخودآگاه با شیطنت تکرارش کردم:

من (با خنده): آیا مرا می پذیری؟

تو (خیلی جدی): برای چه کاری؟

من (مغموم در دل): هیچی. این گف منم تکرارش کردم

من زندگي مي كنم...

متوجه شدم که اینجا مهاجرین خیلی حواسشون هست که خوب رفتار کنن، اسراف نکنن، مودب باشن، خوب لباس بپوشن و ... حتی متوجه شدم که ناخودآگاه دلشون می خواد که این کشور همچنان یه کشور پیشرفته بای بمونه و از اینکه خدای نکرده ضرر کنه یا افت کنه نگران میشن.

به نظرم اینجا مهاجرین خیلی حساس هستن به اوضاع اقتصادی و توو دلشون خواسته یا ناخواسته دعا می کنن همچنان این کشور، پیشرفته بمونه. فک کنم اینا به این دلیل هست که شرایط اقتصادی بدی که تجربه کردن دیگه نمی خوان اینجا هم تجربه اش کنن

من زندگي مي كنم...